“Het is fijn dat ik je kan zien” zegt ze en slaakt een diepe zucht. Suze glimlacht naar me via het scherm, terwijl haar ogen mij daarbij onderzoekend aankijken. We hebben elkaar net ontmoet via beeldbellen. “Al kies ik er zelf voor, het voelt toch een beetje ongemakkelijk om mijn levensverhaal aan jou te vertellen, terwijl ik je nog niet echt ken.”
Suze is een wat oudere, levendige vrouw die volop in het leven staat. Ze vertelt me dat verbinding maken met vrouwen haar altijd gemakkelijker afgaat dan met mannen. Dit feit is zo vanzelfsprekend dat het haar nooit heeft belemmerd. Maar nu ze oma is van kleinzoons en meer tijd neemt om te reflecteren, ontdekt ze als moeder pas hoe anders haar relatie met haar dochter is in vergelijking met haar zoons.
“Het gaat niet om meer of minder liefde”, haast ze zich te zeggen, “maar om het gemak. Met vrouwen heb ik aan een half woord genoeg, maar bij mannen voelt het anders. Misschien voelde ik mij daarom ook als vis in het water bij mijn beroep van vroedvrouw”, hoor ik haar nadenkend zeggen.
Het doel van dit gesprek is om de spanning rond haar vraag of eigenlijk haar verlangen en het onbekende van een opstelling weg te nemen, zodat er ruimte komt voor openheid en iets nieuws. Daarnaast maak ik duidelijk dat de vraag per se vanuit haarzelf (ik) gesteld dient te worden, want anders ligt manipulatie op de loer.
We sluiten af met de belofte elkaar snel te zien. Suze hoopt dan antwoorden te vinden op haar verlangen om zich beter te verbinden met de mannen in haar leven.
Binding en verbinding
Een van de wetten van Hellinger en familieopstellingen gaat over binding. Iedereen behoort tot een systeem. Je maakt deel uit van je gezin, je familie, je werk en zelfs je eigen innerlijke systeem. Suze wil zich meer verbinden met het mannelijke gedeelte van haar systeem.
De opstellingenochtend is inmiddels geweest. Beiden zijn we dankbaar voor wat Suze heeft mogen ontdekken, want de vraagsteller houdt altijd de regie. “Tjonge, het is best hard werken” was haar reactie zelfs op een gegeven moment. De opstelling liet haar veel zien: het was intenser en ging dieper dan ze had verwacht. “En wat ben ik blij dat ik nu weet wat er bij mij speelt!”
Een opstelling is geen ‘quick fix’. Je kunt niet zomaar even iets ‘repareren’ door te zwaaien met een toverstaf. Maar er kwamen, met behulp van de representanten, meerdere inzichten naar boven en met die inzichten kwam de erkenning en ook de dankbaarheid.
Moeder zijn: zoveel geven, maar wat krijg je terug?
Als moeders willen we het beste voor onze dierbaren, maar soms is er iets onzichtbaars dat ons tegenhoudt. Onverwerkte emoties, oude patronen of dingen die we simpelweg niet hebben gezien, kunnen ons belemmeren.
Ik geloof dat niets zonder reden gebeurt. We zijn hier op deze wereld om te leren en te groeien. Ons ego wil altijd het goede doen, geliefd zijn en iets bereiken. Maar je ‘zijnsdeel’ heeft die bevestiging van buitenaf niet nodig. Het is al compleet, gewoon zoals het is.
Zelfzorg: de sleutel tot balans
Zelfzorg is essentieel en kan in vele vormen komen. Wil je een diepgaande verandering ervaren? Geef je dan op voor een opstelling. Wil je liever eerst een eenvoudige zelfzorgoefening? Stuur me een bericht en ik stuur je mijn gratis e-book. Later ontvang je ook een meditatie om je te ondersteunen op je reis.
0 reacties