Lieve Karen, Ridder in Karen,

In het kader van 100% eerlijke feedback: het duurde even voor ik voor het boek ben gaan zitten. Terwijl ik gezien onze vriendschap vind dat ik meteen thuisgekomen het boek had moeten/willen verslinden. Ik denk dat dit komt omdat ik “uit” de kinderen ben? Of omdat het er voor mij als een kinderleerboek uitziet? Dat komt dan door de tekeningen, denk ik. Of omdat het universum mij toch op het juiste moment dit boek heeft laten lezen zodat het optimaal kan binnenkomen…..

Op de bladzijde van ‘het wakker worden’ raak ik namelijk geëmotioneerd. Geen idee waardoor precies. Ergens bij het aandachtig knuffelen van haar knuffels en het woord schatkist.

Alsof er tijdens het lezen van het verhaal op een diepere laag ongemerkt een verschuiving in me heeft plaatsgevonden of er onbewust een diepere boodschap mee is gekomen met het verhaal, heel bijzonder. (Terwijl ik als José toch echt denk de boodschappen al wel een beetje te weten en vind dat jij die héél mooi brengt in dit prachtige boek!!!)

En dan nu ook de laatste bladzijde gelezen met laatste super waardevolle handreikingen voor ieder mens. Wat een compleet boek lieverd. Het schild met Kr8stroom vind ik ge-wel-dig! Ook de raad van de dieren, hoe dat is vormgegeven, supermooi.

Heel knap van jou en Miranda. Dat dit boek zoveel mogelijk mensen mag bereiken! Ik denk al aan het vertaling in het Engels voor in de USA.

Ridder in José

Had ik dit boek maar op mijn nachtkastje gehad!

Als kind las ik ontzettend veel boeken, maar er was nooit een boek zoals Ridder in Sophie. Ik leek als kind wel een beetje op Sophie. Ik voelde mij ook vaak onzeker en net even anders dan anderen. Wat zou het fijn zijn geweest als dit boek op mijn nachtkastje zou hebben gelegen en ik er even in kon lezen wanneer ik mij weer eens onzeker of buitengesloten voelde.

Het zou mij hebben geholpen meer te vertrouwen op mijn eigen kracht en om meer te denken vanuit bijvoorbeeld de wijsheid van de vlinder: ‘’Ik kan het, ik durf het, ik doe het! Het zou mij hebben geholpen als ik naar de raad van de sprinkhaan zou hebben geluisterd: “Zeg Ja of Nee wanneer jij dat wilt. Wees eerlijk en spreek vanuit je hart! Daar kom je mijlenver mee”. Alles wat je als kind leert, neem je mee in je volwassen leven. Alles wat je als kind niet hebt geleerd, is veel lastiger aan te leren als je eenmaal ‘volwassen’ bent.

Karen Carton kan zich ontzettend goed inleven in de belevingswereld van het meisje Sophie én in vele jongens of meisjes die zich een beetje voelen als Sophie. De tekeningen sluiten goed aan bij het verhaal. De boodschappen van de dieren zijn heel wijs, leerzaam, creatief en duidelijk omschreven waardoor de boodschap nog beter blijft hangen.

Ik heb dit boek voor mijn dochter gekocht. Wij lezen dit boek samen en zij leest het soms alleen. Het is een boek om vaker te lezen, al is het maar voor één boodschap van de dieren. Ik herken mijzelf nog steeds in Sophie en de reis van Sophie zet ook mij aan het denken, want ook ik kan nog zoveel leren van de reis die Sophie maakt.

Ik ben de schrijfster ontzettend dankbaar dat zij dit boek heeft geschreven. Ik weet zeker dat dit boek kinderen, maar ook volwassenen die dit boek samen met hun kind lezen, kan helpen om meer te vertrouwen op zichzelf. Leren dat je baas bent over je eigen gedachten en een probleem misschien wel kunt gaan zien als een leuke uitdaging. Want zoals de schrijfster zo mooi omschrijft: ”Leren doe je niet in een keer. Leren gaat met vallen en opstaan en moedig verder gaan. Je hoeft het niet alleen te doen, wel zelf!”