”Soms wil je iets zó graag, dat het pijn doet als het niet lukt.
Je verlangt naar verbinding. Naar liefde, zachtheid, nabijheid. Maar zodra het dichtbij komt, klapt er iets dicht. Er komt oordeel. Twijfel of ongemak dat je liever wegzet dan aankijkt.
Dat was ook wat zich liet zien in de opstelling van Jaap.
Al van jongs af aan voelt hij: ik kan het niet alleen.
Hij verlangt naar hulp en die krijgt hij, maar op een manier die niet helemaal klopt. De representant van helper zet hem steeds letterlijk op zijn plek. En Jaap volgt, zonder eigen initiatief: hij doet wat er van hem verwacht wordt. Totdat het gaat schuren.
Als de representant van ongemak in het veld komt, is dat even wennen voor Jaap. Dan komt de herkenning: ja, dit gevoel hoort bij mij.
En dan komen we bij wat hij werkelijk verlangt – liefde en verbinding – maar die representant kan hij niet recht aankijken. Iets houdt hem tegen.
Wat staat er tussen jou en wat je verlangt?
In de opstelling wordt vervolgens een representant neergezet voor dat wat ertussen staat. Een soort ‘blok(kade)’; zonder oordeel, maar als krachtig, tastbaar element.
En dan gebeurt er van alles.
De helper wordt zó geraakt dat hij ‘het blok’ letterlijk wegduwt. Er ontstaat verwarring, actie, zelfs een verzoek om vergeving. Maar het veld laat zien: dit gaat niet over schuld of onschuld. Niet over groot of klein. Dit gaat over inzicht.
‘Het blok’, of misschien beter gezegd Jaaps’ inzicht, krijgt nu ruimte. Het kijkt Jaap aan. En het (h)erkent zijn ongemak en verbindt zich daar ook woordeloos mee.
Dan verandert er iets.
Jaap neemt zijn verantwoordelijkheid. Niet omdat iemand het hem zegt. Maar omdat hij voelt: nu is het aan mij.
En alsof het vanzelfsprekend is, krijgt Jaap het zwaard aangereikt. Niet om te strijden, maar om los te laten wat hem niet meer dient.
“Je bent een ridder in de nieuwe tijd. Geen strijd, maar verantwoordelijkheid: een ridder van liefde en verbinding.”
Ongemak wijst je de weg
Jaap twijfelt. Voelt verwarring.
De representant van liefde en verbinding laat van zich horen:
“Wij – liefde en verbinding – zijn onvoorwaardelijk. Als je ons probeert te controleren of te verdienen, zit je in je hoofd. Dat is ego. Laat het oordeel los. Laat ons je wegwijzer zijn.”
En dan gebeurt het.
Jaap kiest. Hij neemt het zwaard vol in zijn handen. Bewust.
“Ik geloof in mezelf en in anderen. En ja, al vind ik het lastig, ook ongemak hoort bij mij.”
We zien de verandering in zijn ogen en zijn houding. Gesterkt gaat Jaap naar huis.
Wat levert een opstelling op?
Geen pasklare oplossing. Geen quick fix.
Maar een verschuiving die je raakt in je lijf.
Een helderheid die je niet bedenkt, maar voelt.
Een uitnodiging om verantwoordelijkheid te nemen vanuit jouw kracht, niet vanuit moeten.
Is er iets wat jij maar niet kunt aankijken?
Wil je onderzoeken wat dat voor jou is?
Zoals een verlangen dat blijft knagen, maar waar je niet bij komt?
Misschien is het tijd om te ontdekken wat er tussen jou en je verlangen in staat.
Niet om het weg te duwen, maar om het te ontmoeten.
Dat is wat opstellingen doen. Ze laten je zien wat je lijf al weet.
Je bent welkom voor een opstelling: individueel of met representanten.
Stuur me gerust een bericht als je nieuwsgierig bent.
0 reacties