Sophies leventje verloopt onbezorgd, totdat haar grote vriend Nick verhuist. Opeens valt ze in een gat en staat ze voor de uitdaging om nieuwe vriendschappen te aan te gaan. Hoe pak je zoiets aan als je nogal introvert bent?
“Hé Sophietje, heb je nog last van je liefdesverdrietje?” Zonder daadwerkelijk iets te zeggen, vertelt de lichaamshouding van Sophie een heel verhaal. (zie foto)
In mijn boek Ridder in Sophie loopt ze net buiten het schoolplein als Hugo bovenstaande opmerking maakt. Dit raakt Sophie, maar een weerwoord geven lukt haar niet en zet het op een lopen. Dit heeft tot gevolg dat de jongen haar naroept: “Kijk! Sophietje blijkt ook nog een mietje.”
Waar ligt de grens tussen een grapje, geintje en pesten? Is er een duidelijke grens of ligt deze voor iedereen anders?
Vaak hebben de buitenstaanders hun oordeel al klaar gezien de uiterlijke feiten, die natuurlijk tegen de dader pleiten. Aanval lijkt de beste verdediging, als Hugo op zijn gedrag wordt aangesproken: ”Ik heb het toch altijd gedaan!” Door deze opmerking verandert Hugo zijn rol van dader in slachtoffer. Een interessante manoeuvre!
Wat speelt er achter het gedrag van de jongen? Wil hij aandacht? Is hij zelf ooit gepest of is hij misschien heimelijk verliefd op Sophie? Heeft Hugo zich laten ophitsen door anderen en moet hij zich bewijzen? Of heeft hij een bepaald onvermogen met betrekking tot communicatie en verbinding?
De antwoorden ontstaan tijdens een gedegen en open gesprek, waar essentiële vragen om uitleg worden gesteld. Als je oprecht en aandachtig luistert, zul je verrast worden. Er volgt vaak geen ontkenning, maar een onhandige roep om hulp. Weliswaar een indirecte hulpvraag, aangezien de aanvaller geen idee heeft hoe hij of zij de situatie anders kon aanpakken.
Onmacht speelt bij beide kinderen een rol, want thuisgekomen rent Sophie, zonder iets tegen haar ouders te zeggen, meteen door naar haar kamer. Al voelt ze zich misschien nog opgejaagd, daar is ze veilig en vindt ze enigszins troost. Maar wat gaat er in haar hoofd om? Wie kan haar helpen? Zal ze iemand appen? Waarom zegt ze niks tegen haar ouders?
Als Sophie geen actie onderneemt heeft niemand enig idee wat er speelt, met alle gevolgen van dien. Wordt Sophie stiller? Voelt ze zich op school voortaan zo onveilig, dat dit gevolgen heeft voor haar concentratievermogen? Ook onzekerheid kan haar leerprestaties negatief beïnvloeden. Kortom, een mogelijke start van een negatieve vicieuze cirkel, die pas bij een rapport of bespreking feitelijk duidelijk wordt.
Hoe kunnen we zowel Sophie als Hugo helpen, want beiden hebben steun en aandacht nodig? De kinderen en jongeren die ik hierover sprak, vonden dit de belangrijkste vraag. Al zitten zij met totaal andere uitdagingen, zoals identiteitsvragen, ziekte van ouders, politiek gestoelde tegengestelde meningen overbruggen, (ongewenst) samengestelde gezinnen, ze zijn allemaal op zichzelf teruggeworpen en missen de veerkracht.
Samen leven en werken maakt ons betrokken, wijs en sterk
Ik ben van mening dat we niet meer tijd en geld in de cognitieve vakken moeten steken, die met name economisch van belang zijn, maar ons menszijn centraal hebben te stellen op zowel de basis- als middelbare school. Lezen, taal en rekenen zijn essentieel, maar het is zeker zo belangrijk om te leren omgaan met allerlei onverwachte, pittige omstandigheden.
In een wereld waar polariteit aan de orde van de dag is en meningen als zoete broodjes over de toonbank gaan, is zelfredzaamheid essentieel. Jezelf leren kennen en ontdekken dat jij anders reageert dan anderen en dat dit oké is, is een groot goed. Zeker als daarbij de veiligheid van lichaam en geest van niemand in het geding komt, maar dat moet je wel leren.
Authentieke, weerbare, inventieve burgers, die oog hebben voor anderen en de wereld om hen heen hebben we hard nodig. Dus laten we primair aandacht besteden aan ons menszijn, door kinderen zowel theoretisch als praktisch te scholen. Taal, lezen, schrijven en rekenen kunnen we ook via de computer leren, op elke leeftijd zelfs! Maar jezelf zijn en verbinding maken, leer je in contact met anderen. Daarom zetten we toch zoveel kinderen samen in een klas?
Natuurlijk willen we dat alle kinderen Happy op school zijn. Mocht dat niet zo zijn, help ik je graag. Via Happy op school begeleid ik opstellingen, geef ik training en coach ik zowel de leerkr8en als de kinderen, individueel, in een groepje of de hele klas tegelijk.
pagina: Happy op school.
n.b. Kr8stroom is een coachingsbedrijf dat als doel heeft om mensen op het vlak van denken, dromen, voelen en doen in beweging te zetten. Karen doet dit via reflectie op zowel de uiterlijke als haar innerlijke wereld. Alle uitingen zijn hieraan gerelateerd en alle interpretaties van derden zijn voor eigen verantwoordelijkheid.
Elk woord met ‘acht’ erin krijgt van Karen het cijfer 8, als reminder aan de verbinding van hoofd, hart en buik. Dus kr8, m8, aand8, leerkr8 en Kr8stroom, etc.
0 reacties